Op 18 september 1978 overleed de toen 17-jarige Guy Burchett aan de gevolgen van een motorongeval. Reginald die toen al  een buitengewoon bekwaam componist / pianospeler was, was dermate diep geraakt door dit voorval dat hij  besloot een eerbetoon aan hem te schrijven. Hij componeerde "Song for Guy" als een instrumentaal pianostuk om zijn gevoelens van verdriet en verlies uit te drukken. Het nummer is doordrenkt van verdriet en verlies en reflecteert de vergankelijkheid van het leven. Ik wist niets van het bestaan van Guy Burchett noch van Reginald totdat deze laatste in de Elisabethzaal in Antwerpen een recital gaf onder de naam Elton John. Ik ben Ann, mijn oudere zus, eeuwig dankbaar dat zij mij destijds op sleeptouw heeft genomen en dat ik zo de flamboyante, soms potsierlijke singer / songwriter en zijn oeuvre heb mogen leren kennen. 

Wat kon die man piano spelen. Zoals wel vaker gebeurt, ervaar ik gevoelens van jaloezie als ik een muzikaal of plastisch artiest aanhoor en aanschouw. De keerzijde van de jaloezie is de kracht die in mij ontstaat om een poging te wagen de schoonheid en de prestatie van de kunstenaar te evenaren. Ik kom nog niet aan de hielen van de schoenen van Elton John als het gaat om pianovirtuositeit of compositie maar ik heb toch de poging gewaagd om een bewerking te maken op de melodie van “Song for Guy”. Daarbij heb ik er vooral naar gestreefd de frustratie te laten weergalmen die hoort bij de vergankelijkheid van het leven. Omdat deze persoonlijke interpretatie de vergelijking met het origineel niet kan doorstaan en als eerbetoon aan de levende legende Elton John, heb ik het instrumentaal nummer omgedoopt tot “Song for Reginald”.

Toen ik als kleuter hoog genoeg kwam om het klavier van de buffetpiano te beroeren, was ik niet meer weg te slaan van dat instrument. Blij en enthousiast dat er geluid uit kwam, klopte ik er vrolijk op los, zeer tot ongenoegen van mijn ouders. Totdat mijn lieve tante, die het pianospel zo’n heel klein beetje onder de knie had, mij de opstelling van de witte en de zwarte toetsen verklaarde en dat in verband bracht met do-re-mi-fa-sol-la-si. Met dit kleine beetje kennis en een grote hoeveelheid ongeduld begon ik ijverig deuntjes na te spelen die ik op de radio hoorde.

Ik vond de piano het leukste speelgoed omdat ik er zo veel kon mee doen. Je hebt 88 toetsen en 10 vingers om eindeloze combinaties te maken. Met de hedendaagse sampling technologie in combinatie met een snelle computer en dito geheugen kan je zowat elk instrument inzetten en bespelen door middel van een klavier. In “ Thunder and rain variations” gebruik ik deze technologie om met 15 verschillende instrumenten variaties te spelen op eenzelfde thema.

Ik ben een grote fan van big band muziek met weelderige arrangementen, waarbij verschillende secties van blazers, strijkers en ritmesecties samenkomen om een krachtige en meeslepende klank te creëren.

De oorsprong van big band muziek ligt diep geworteld in de jazztraditie, met invloeden uit blues, swing en ragtime. Iconische big bands zoals die van Duke Ellington, Count Basie, Glenn Miller en Benny Goodman hebben de weg gebaand voor dit genre, met tijdloze nummers die nog steeds geliefd zijn.

Big band muziek is niet alleen een bron van vermaak voor muziek- en dansliefhebbers, maar ook een platform voor virtuoze instrumentalisten en baanbrekende arrangeurs om hun talenten te tonen.

In deze interpretatie van een klassiek blues schema heb ik elementen van funk, latin en rock geïntegreerd. Met ritmische pulsen, harmonische melodieën en beheerste solo’s hoop ik de harten van luisteraars te veroveren.

« Meet you at ten sharp » is een instrumentale bewerking van « You » van de Nederlandse band Ten Sharp. Het nummer dat in februari 1991 verscheen, triggerde mij voornamelijk door de keuze van instrumenten. Het was mij opgevallen dat de klanken van de instrumenten precies hetzelfde klonken als de samples van mijn Roland U-110 synthesizermodule die in 1988 door Roland Corporation werd geproduceerd. Verder klonk de opname, behalve de stem van Marcel Kapteijn, uitermate strikt en perfect op the beat. Dit wees erop dat de orchestratie en het arrangement in een sequencer was geladen. Het resultaat mocht er niettemin zijn en de song werd dan  ook een wereldhit.

Toen ik de song zelf wou opnemen, wou ik komaf maken met het strikte tempo en de klankkleur van de Roland U-110. Het vocale gedeelte liet ik weg om de melodie en het arrangement in de verf te zetten. Het resultaat is een vrolijk, swingend, uptempo instrumentaaltje geworden.

Hoagy Carmichael (1899-1981) is de componist van "Georgia On My Mind". Hoagy schreef het in 1930 en het lied werd in 1979 het officiële staatslied van Georgia. Het nummer zal echter voor altijd geassocieerd worden met Ray Charles, voor wie het in 1960 opnieuw een grote internationale hit werd.

Melodisch gezien druipt "Georgia On My Mind" van de eenvoud. Motieven van twee noten (stijgend en dalend) gevolgd door lange rusten onderscheiden de naam "Georgia" duidelijk, en schilderen letterlijk de premisse dat deze naam alleen al de gedachten van de zanger omvat. Frases zijn georganiseerd in eenheden van twee maten. Op de brug in deze AABA-vorm krijgt de melodie een meer bezwerende klank, gebaseerd op de relatieve mineur. De melodie stijgt vervolgens naar een melodieus hoogtepunt voordat de opgebouwde spanning wordt losgelaten in een dalende frase waarmee het stuk  wordt afgesloten.